Η μελωδία της επιτυχίας

Ήταν η μεγάλη μέρα χθες. Χαμόγελα, κλάματα... Το τηλέφωνο πήρε φωτιά, τα μηνύματα επίσης. Ένα χαμόγελο ευτυχίας, συγκίνησης και δικαίωσης απλωμένο στα χείλη και ένα πρόσωπο φωτεινό. Σαν ταινία περνούν από μπροστά όλα τα σχολικά χρόνια, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, τα όνειρα, οι στόχοι, οι άνθρωποι που πίστεψαν στα όνειρα αυτά, αυτοί που δεν πίστεψαν, αυτοί που τα στήριξαν αυτοί που προσπάθησαν να τα καταστρέψουν ίσως.

Και ανοίγει το σύστημα... Πατάς τον κωδικό με χέρια που τρέμουν. Ξέρεις ήδη, έχεις περάσει, έχει γίνει πραγματικότητα το όνειρό σου, έχει πάρει σάρκα και οστά, βρίσκεται εκεί, ολοκληρωμένο. Και όμως. Η επιβεβαίωση είναι μοναδική. Το διαβάζεις το ξαναδιαβάζεις... Δεν το πιστεύεις! Το φωνάζεις: ''Πέτυχα!'' ''Εκανα το όνειρο πραγματικότητα!'' ''Έρχομαι σχολή, έρχομαι νέα ζωή, περίμενέ με!'' . Και τότε, τότε που είσαι μέσα στη χαρά, που μοιράζεις λίγο από τη χαρά σου στους άλλους, που φτιάχνεις και στα χείλη εκείνων έστω και για μια στιγμή ένα αχνό χαμόγελο, έρχονται πάλι τα σύννεφα.

Με αυτά και με εκείνα το ξέχασες, δεν πέρασες νομική, όχι. Ούτε ιατρική πέρασες. Όχι, το σχολείο σου δεν θα έχει να χαίρεται για καμία ''μουράτη σχολή''. Πέρασες σε μια σχολή απο εκείνες, ξέρεις, τις χαμηλόβαθμες. Τις ''κωλοσχολές'' όπως άκουσες να χαρακτηρίζονται. Μα είναι κωλοσχολή;

Δεν αξίζει η σχολή αυτή θυσία μορίων;

''Είχες τα μόρια και πήγες εκεί;''

Τι είναι αλήθεια τα μόρια; Πόντοι των supermarkets; Να μετράς πόσους έχεις και να τους εξαργυρώνεις για να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα;

Ποια είναι αλήθεια η κωλοσχολή; Ποια είναι η σωστή σχολή;

Θα σας πω...

Καλή σχολή είναι εκείνη που αγαπάς. Είναι εκείνη που βάζεις μπροστά ακόμα και αν έχει τη χαμηλότερη βάση. Είναι η σχολή για την οποία διάβαζες και άντεξες τα δύσκολα.

Άνθρωποι μορφωμένοι, σπουδαγμένοι, εκπαιδευτικοί... Να ρίχνουν το επίπεδο τόσο χαμηλά και να προσπαθούν να μειώσουν τη χαρά σου. Άνθρωποι μεγάλοι, με παιδιά. Άνθρωποι πιο κοντά στην ηλικία σου ίσως... Ή και παππούδες.

Η κοινωνία αλλάζει. Η αξία δεν μετριέται με μόρια. Καμία σχολή άλλωστε δεν σου υπόσχεται σιγουριά. ΕΣΥ καθορίζεις που είσαι, που πας και που θέλεις να φτάσεις.

Φίλε, είσαι μάγκας που ''θυσίασες'' τα μοριά σου.

Είσαι μάγκας που δεν πήγες σαν το πρόβατο όπου σου έλεγαν ή όπου ήθελαν να σε δουν.

Και... Μαγκιά σου που μπήκες πρώτος σε μια ''κωλοσχολή''.

Όποιον ήταν να κάνεις περήφανο τον έκανες.

Άσε τους άλλους να ειρωνεύονται και να κοροιδεύουν.

Μπορεί κωλοσχολή να μην υπάρχει, υπάρχουν όμως ανήθικοι άνθρωποι. Και οι ανήθικοι άνθρωποι δημιουργούν στο μυαλό τους ''κωλοσχολές'' και αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται, δεν νιώθουν ντροπή, δεν νιώθουν άσχημα. Σε προσβάλλουν... Ίσως γιατί πολύ θα θελαν να ήταν στη θέση σου, να είναι δηλαδή ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι.... Ίσως γιατί πολύ θα θελαν να είσαι δική τους επιτυχία... Δική τους μαθήτρια, κόρη, ανιψιά, εγγονή, φίλη....